< verhalen uit het museum
Portugal - Nederland (vette pouletten rally)
In het jaar `87 van de vorige eeuw besluiten een aantal bikers deel te nemen aan de "veteranenrally Portugal - Nederland". Vanuit heel Nederland vertrekken groepjes richting het verre Portugal. De vaste kern van Max, Sietze en Bob vertrekt samen met vrienden als Dick Toersen, Harry de Weerd, Rob en Leondra, Fred en Peter. Het gaat daarbij niet om ouwe kerels op echte motoren maar om echte kerels op ouwe motoren.
Max Middelbosch rijdt deze rally op een Harley JD tweecilinder kopzijklepper van 1200cc. Deze fiets staat in het museum maar iets anders dan destijds. In een rally door Afrika werdt één cilinder operatief verwijderd. En zo staat hij nu in het museum. Klik voor het reisverslag vanuit Afrika op Witmannen in Afrika. Maar da`s weer een heel ander verhaal...
Onder het gezelschap dat aan de rally Portugal - Nederland deelneemt bevinden zich ook twee razende reporters. Henk reist mee, geniet, feest en met een beetje mazzel schrijft hij nog een stukje voor `t blad Bigtwin terwijl Niek vooral als reporter de verrichtingen van de groep gadeslaat om er een verhaal voor het blad Motor van te maken. Voor Niek dus écht werk en voor Henk een betaalde avonturenreis. Beide heren zullen elkaar dus moeten gedogen tijdens deze trip. En dat lukt.
De rit gaat natuurlijk niet altijd van een leien dakje en er kan genoeg gesleuteld worden. Al hoort dit er bij, volgens het credo van Max, want met pech leer je volgens hem de leukste mensen kennen. Deze opvatting en het feit dat Max ook op iedere reis inderdaad pech heeft, heeft gemaakt dat vriend en vijand roept: Met Middelbosch op pad, beleef je altijd wat!!
De groep met reporter Henk gaat voor de fun nog even een extra tochtje maken. Zij vertrekken namelijk op de motor vanuit Noord-Holland naar Portugal om van daaruit de rally Portugal-Nederland te rijden. Twee keer de afstand dus...
Door hun ervaringen op de weg naar Portugal toe weten de heren dat het verstandig zou zijn om een dag eerder te vertrekken zoals de groep uit Zwolle ook gedaan heeft. Tegenover de organisatie vinden zij het echter nogal lullig om te vertrekken vóór de officiële feestelijke start waar ook pers en tv aanwezig zullen zijn. Als de volgende dag om kwart over zeven (Portugees voor zeven uur) de plaatselijke oliegigant de groep naar het startpunt begeleid is er van alle feestelijkheden, tv-ploegen en andere pers niets te vinden.
Uren rijden in de zinderende hitte is op zich al geen pretje, maar de slechte wegen, de kamikaze-vrachtwagenchauffeurs, honden (al dan niet als puree) op de weg en de vele wrakken in de ravijnen maken de tocht,indien mogelijk, nóg onaangenamer. Boven de hoogvlaktes zweven machtige roofvogels, scherp afgetekend tegen de schitterende oranje avondhemel. Naast de weg een ezel in een tredmolen om water omhoog te halen. In olijvenbosjes slaan zigeuners hun kamp op, muilezels bij een stroompje, krioelende kleine kindertjes….En iedere ochtend zindert al vroeg de zon boven de hoofden van onze helden, verlammend, alle energie eruit brandend.
Ook het feit dat de volgwagens van veel groepen als eerste vertrekken draagt niet echt bij aan het veilige gevoel. De wagen van "groep Zwolle" blijft echter wél netjes bij de groep en ondersteund de groep wanneer dat nodig is. Er sluiten zich dan ook steeds meer rijders aan bij deze groep totdat het bijna onmogelijk is om bij elkaar te blijven. Ook de vele pechgevallen en het waardeloze weer (dat slaat niet alleen in Nederland totaal om) dragen niet bij aan een soepel lopende rally. Met een lasapparaat, een hamer en een tangetje kan toch het meeste materieel rijdend gehouden worden.
wordt ook de inwendige mens niet vergeten. Na een poosje sleutelen (en dat was nogal eens nodig) was een warme maaltijd altijd zeer welkom. Vooral de "vette kip" was een geliefd gerecht. Het blijkt namelijk dat na het eten van zo`n vette kip de handjes weer mooi schoon zijn. En heb je errug vieze tengels? Dan bestel je toch gewoon twee vette kippen...... Daar kan geen garagezeep tegenop! Behalve natuurlijk die ene dag in Spanje, toen de jongens hun handen bij de ‘motordealer’ (specialist in opvoeren van 50 cc brommertjes) hadden gewassen en een lief Spaans meisje vroeg of ze paella wilden, toen wilden ze wel. En nadat oma uit bed was gehaald en naar de keuken gebracht, kregen de heren een heerlijke folkloristische kliekjesmaaltijd voorgeschoteld.
De enkeling die het toch niet kon laten om een culinair hoogstandje te proberen kreeg later spijt. De heerlijke inktvis die `s avonds naar binnen gewerkt was kwam er `s nachts in vloeibare vorm weer uit. En dan net voordat het camping-toilet bereikt was. En acute vorm van broekhoest zullen we maar zeggen. Of de vele vette pouletten met friten er ook de oorzaak van zijn dat er ineens twee kippetjes meereizen weet ik niet maar vanuit Montlouis reizen ineens ook twee Utrechtse verpleegsters met de karavaan mee. Het haantjesgedrag van de rallyrijders stijgt met de minuut. Ook het aantal pechgevallen neemt schrikbarend toe als de lifsters meereizen in de volgwagen. Toeval? Op de laatste dag worden de liftsters notabene in hartje Utrecht afgezet. En ze waren al aan de late kant om de boot naar Texel te halen...
Een paar kilometer voor de aankomst in Den Helder verschijnt er ineens een oude heer op een nog oudere Ariël in de stoet. De beste man weet in Den Helder perfect uit te leggen hoe de trip verlopen is. Ook bij de ontvangst op Texel staat de man als tweede op het podium. De ontvangst is groots... alsof de Beatles nog één keer komen optreden. Burgemester Schippers van Texel houdt een vette toespraak en deelt de welverdiende schildjes uit. Als er één schildje te weinig is komt deze na lang wachten uit de regenbroek van de Ariëlrijder. Wie is die man???
`s Avonds volgt er een gezellig feest op Texel met familie en vrienden die massaal overgekomen zijn om de "thuiskomst" te vieren. Hoe gezellig? Aan de laarzen van Sietze te zien... errug gezellig. Die stonden namelijk de volgende ochtend op de bar in de kroeg...
< verhalen uit het museum
|
